Drewniany obiekt wzniesiono jako greckokatolicką cerkiew parafialną pw. Św. Dymitra w 1764 r. W I poł XIX w. wzniesiono nowe sanktuarium. Remontowana w 1930 r. (wówczas najpewniej wymieniono pokrycie połaci dachowych z gontowego na blaszane). Po 1947 r. przejęta przez miejscowych rzymsko-katolików. Obecnie stanowi kościół filialny pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy, parafii pw. Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej w Brunarach Wyżnych. Plac cerkiewny ogrodzony jest niskim kamiennym murem, przeprutym od zachodu współczesną historyzującą bramka wzniesioną w miejscu niezachowanej zabytkowej.