Єпископ Александер Стойка і «Подарунок на Різдво» од Александра Хуста – проґрам «Говорить Пряшів» – пятниця, 18.10 год.

Радийо Русин.фм з Братиславы як каждый тыжден приносит порцийку вісти о плянуваных культурных подіях і роботі русиньскых інституций – Музею Русиньской Культуры, Театру Александра Духновича, ансамблів ПУЛьС і Рутенія.

Целебритом того тыжня буде Александер Стойка, священник, церковный єрарха і громадскій діяч. Александер Стойка вродил ся 16. жолтня/октобра 1890 р., в селі Карачын на Підкарпатскій Руси. В 1910 р. зачал богословскы студиі в Ужгородскій  Семінариі, пак в Центральній Духовній Семінариі в Будапешті. 17. грудня/децембра 1916 р. Александер Стойка был рукоположеный на священника. До 1930 р. был секретарьом єпископа, а  3. мая 1932 р. остал мукачівскым єпископом.

Як єпископ занимал ся благодійном діяльністю. Завдякы його активности были одкрыты дві бурсы в Ужгороді (перша для сирот, друга для шкільных дівчат). За час коли єп. Александер был єпископом, здолял высвятити 158 духовных і поставил 67 церкви. Єпископ Александер Стойка публикувал своі проповіди в русиньскых ґазетах «Рускій вістник», «Свобода» і «Неділя». Владыка Александер вмер 31. мая 1943 р. в Мукачеві.

Петро Медвід в Перличках прочытат пару короткых вісти, котры были надрукуваны в підкарпатскій ґазеті «Неділя» в місяци січни/януарі 1943 р. Буде про: новы новинкы, якы зачали выходити в Хусті, дале про календар на новый 1943 р., котрый выдало Підкарпатскє Общество Наук, з вытисненыма на червено вшыткыма святами, а окладинка календаря вышла спід мастерской рукы артисты – Осифа Бокшая. Буде і про злодійску банду, котру зімали в селі під Хустом і о тым, што реґентскій комісар мат урляп.

В Припоминці Теодозія Латтова буде споминала траґічно вмерле при выбуху ґазу в пряшівскым блоку супружество Латтовых, честных і добрых люди. В пятницю, 6. грудня/децембра 2019 р., в Пряшові прошла траґедия. Выбух ґазу знищыл 12-плянтровый будинок, згынуло осмеро люди, гідні было пораненых, остали сироты, вельох стратило доробок цілого жытя і охабили лем в тым, што мали на собі. Пришла поміч, лем мали бы сме і мы по цілым світі памятати на Русинів, котры стратили жытя і были поранены в выбуху, доказати солідарніст з нима і памят. В тым смутку приде нам ждати на різдвяны свята.

фото: wikimedia