«Слово» – Неділя самаріянкы – неділя, 9.00 год.

Далшов із неділь пасхалного часу, котрый теперь пережываме, є Неділя самаріянкы. Но по прочітаню днешнього Євангелія выставать вопрос: Яке одношіня, яке капчаня можеме найти того слова з Пасхов, з Воскресіньом?

Бо днешнє слово нам говорить о події, як Ісус страпленый по дорозі в Самарії сів собі ку студні. В тім часі приходить жена самаріянка по воду. Ісус од ньой просить напити ся. Но она зачудовано одповідать: Як же ты, Жыд, просиш воды од мене самаріянской жены? На што Ісус одповів: Як бы ты познала дар Божый, і хто є тот, котрый тобі говорить, та бы сама го просила, а дав бы ті воду жыву.

На першый погляд нияке одношіня ку празднику Воскресіня. Але то подношіня там є. Ісус тов просьбов, дай ся мі напити, хоче завести діалоґ. Одбыло ся то в полідняйшім часі. Ісус тым діалоґом хоче направити то, што одбыло ся в раю. Там тыж хтось хотів завести діалоґ із першов женов. А быв то діавол, котрый хотів звести до рабства. Так Хрістос приходить, жебы зачав тот діалоґ і уловив тоту, котра была уловлена діавом, а привести до свого Царьства, на слободу.

Она не розуміть, роздумує людьскы. Но Ісус єй веде помаленькы тым діалоґом. Указує, же є векшый як їх отець Яков, котрый колись выкопав тоту студню, а котра служыть і про жытелів дотеперь. Хоче їй подати воду жыву. Но она розуміть знову земну воду, коли повідать: Господи, дай мі такой воды, жебы я уж не была затліта і не мусила ту ходити черьпати.

Тогды їй повів, заклич свого мужа і прийдь. Но она повіла, не мам мужа. А Ісус їй повів, правду єсь повіла, бо єсь мала пять, а теперь, з котрим жыєш, не є твоїм мужовм. А так їй помаленькы указує, же хоче їй подати воду одпущіня і ослободжіня з рабства гріхів і напоїти душу, котра была высохнута жадобов гріха і страсти. А єдночасно дати їй спознати своє божество. Же він є тот обіцяный Месія, Спаситель.

А она напила ся той жывой воды і іде звістовати місту. А приводить ку Хрістови далшых. Ісус і нам хоче подати той жыводы: одпущіня гріхів, покоя в душі, познаня свого божества. Позывать і нас, коли наша душа є як спрягла земля, высохнута страстями. Так як тій жені і нам говорить: Кебы ты познала дар Божый, ты бы го просила, а він бы ті дав жыву воду.

А так видиме, же і днешня неділя мать одношіня ку Воскресіню. Хрістос приводить тоту жену ку духовному воскресіню. А ку тому позывать і нас. Хрістос воскрес!

В неділю, 2. юна 2024 р., о 9.00 год. проґрам «Слово», котрый реалізує єромонах Маркіян, ЧСВВ. Повторіня 2. юна 2024 р. о 12.00 год. і 3. юна 2024 р. о 2.00 год. за русиньскым часом.