Odszedł opiekun pamięci o zabytkach – zmarł Ireneusz Marciszuk

Z przykrością informujemy, że w piątek 9. sierpnia 2019 roku zmarł Ireneusz Marciszuk, fotografik i plastyk, aktywny współtwórca Cyfrowego Archiwum Jerzego Tura i Barbary Tondos. Uroczystości pogrzebowe odbędą się 24. sierpnia o godz. 12.00 w kościele pw. Św. Krzyża w Lublinie.

Ireneusz Marciszuk prywatnie był mężem Katarzyny Tur-Marciszuk. Na co dzień zatrudniony był w Pracowni Dokumentacji Wizualnej na Katolickim Uniwersytecie Lubleskim. Podzielał pasję żony oraz jej rodziców – fascynował się zabytkami. Bywał w Ruskiej Bursie, gdzie brał udział w opracowywaniu jednego z ważniejszych współczesnych cyfrowych zbiorów dotyczącego zabytków. Archiwum jest rezultatem kilkudziesięcioletniej pracy małżeństwa konserwatorów i historyków sztuki – Jerzego Tura i Barbary Tondos.

Początki fotografii

Ireneusz Marciszuk urodził się w 1967 roku w Hrubieszowie. Dwadzieścia lat później ukończył pomaturalne Studium Fototechniczne w Warszawie. Choć początkowo interesował się archeologią, a studiował historię, to z czasem poświęcił fotografii najwięcej czasu i energii. Stałym tematem jego zdjęć były ginące zabytki, krajobrazy oraz ludzie. Podczas studiów razem z kolegami założył założył Agencję Fotograficzną Terra przy NZS KUL, a także Akademickie Studio Filmowe. W ramach działalności Agencji Terra Ireneusz Marciszuk prowadził fotograficzne kursy dla studentów. W latach 1995-2007 był uniwersyteckim fotografem. Od 2007 roku pracował w Instytucie Historii Sztuk KUL w Pracowni Chrześcijańskiej Ikonografii Porównawczej, przekształconej w 2017 roku w Pracownię Dokumentacji Wizualnej.

Dokumentowanie sztuki

Fotografie publikował w różnych czasopismach już od 80. lat ubiegłego wieku, m.in. w takich tytułach jak „Bis”, „Gość Niedzielny”, „Forum Polonijne” czy „Wiadomości Konserwatorskie”. Zdjęcia I. Marciszuka umieszczano również w książkowych publikacjach, a on sam zajmował się tez projektowaniem okładek, np. „Trzy socjalizmy” prof. Henryka Kieresia czy „Ocalić polskość!” prof. Piotra Jaroszyńskiego. Współpracował z dr hab. Anetą Kramiszewską i dr. Krzysztofem Przylickim, dokumentując zbiory sztuki polskiej i europejskiej z kolekcji KUL, czego wynikiem były katalogi wystaw eksponowanych na terenie całej Polski.

Aktywny artysta

Od 90. lat XX w. współpracował z Regionalnym Ośrodkiem Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego w Rzeszowie (ob. Narodowy Instytut Dziedzictwa), dla potrzeb którego zrealizował film dokumentalny pt. „Matka Boska z Mrukowej” poświęcony ginącej tradycji ludowej z Łemkowyny. Brał udział w naukowych wyjazdach, podczas których dokumentował ginącą architekturę i sztukę cerkiewną południowo-wschodniej Polski. Był autorem i współautorem wielu karpackich wystaw, m.in. „Zabytki na karpackich bezdrożach”, „Za górą – historia cerkwi w Łopience” czy „Współczesny obraz pasterstwa karpackiego”. Pomagał organizować wystawy innych autorów, którzy prezentowali zabytki religijnej sztuki.

Zmarł nagle w Żabiem (Werchowyna) na Ukrainie podczas naukowego wyjazdu. Brał tam udział w badaniach kultury pasterskiej w polsko-ukraińskim zespole pod kierunkiem prof. Janusza Gudowskiego. Razem z żoną Katarzyną Tur-Marciszuk zajmowali się badaniami etnograficznymi, głównie interesowały ich stroje huculskie.

Żonie oraz synom Irka redakcja składa kondolencje i wyrazy szczerego współczucia. Вічная Памят!