Мария Кузяк о селі Боґуша – 70 процент – субота, 20.00 год.

Переберам стары знимкы і слухам о людях, якы сут на тых фотоґрафіях і якых ту неє… Мария Кузяк з Олеснєвичів памятат дост дуже. Преці ходила до школы іщы за Пілсудского. Памятат Різдво ― тото традицийне, в лемківскій хыжы, і тото незвыкле, але гарде ― в шпытали, де трафила вчас німецкой окупациі. Добрі памятат діда, же внукам щыро дававл кісткы цукрю, а собі ― рум до гарбаты, а зато, же в Радянскым Союзі не сподівал ся руму, то лишыл ся в своій хыжы, і был выгнаний на Захід вчас «Акциі «Вісла». Памятат, як при меджеконфесийных конфліктах достало ся і ім, бо хтоси влял ропы до студні. Памятат, як трьох учеників ґімназиі в Новым Санчы пішли в партизантку ― єден Асафат і двох Любомирів… Єден з Любомирів ― то єй старший брат. Мал серенчу! Щестливо вернул з концентрацийного лаґру і пак остал науковцьом-економістом і лемківскым діячом.

Пані Мария з Бережан памятат тілько вшыткого! Преці она вродила ся в Боґушы іщы в двадцет осмым, і може вшытко оповісти, кєд дахто цікавий слухати…