Лемківска Творча Осін в памят митрополиты Йосифа Сембратовича

В найблизшый вікенд, в днях 16.-17. жолтня/октобра одбуде ся ХХІX Лемківска Творча Осін, яка орґанізувана єст Стоваришыньом Лемків і Стоваришыньом «Руска Бурса» в Ґорлицях.

Тогорічна едиция подіі посвячена буде 200. річници народжыня єпископа Йосифа Сембратовича (1821-1900), грекокатолицкого галицкого митрополиты і львівского aрхієпископа (1870-1882).

Крениця і Ґорлиці

В звязку з тым, што ближуча ся подія має за задачу предовшыткым припомнути жытя Йосифа Сембратовича, першый ден Лемківской Творчой Осени одбуде ся в Креници, де як раз народил ся владыка.

Стріча русиньскых творців зачне ся в найблизшу суботу, 16. жолтня/октобра, о 18.00 год. в Музею Никыфора в Креници. Музей в тот ден буде одкрытый для участників подіі. Перше слово о митрополиті Йосифі Сембратовичу выголосят др габ. Олена Дуць-Файфер і Петро Мурянка.

В 2021 р. споминаме і на 30. річницю смерти Івана Горощака (1915-1991), уродженця Білцаревы, чловека тужливой душы, лемківского фотоґрафіка, різбяря і поету, што записал пару тисячы стрічок жалібной епопеі «Прощай моя Лемковино».

В дальшій части проґраму пройде стріча творців з любителями лемківской/русиньской літературы. Запрошыня на тогорічну едицию подіі приняли літераты не лем з Польщы (Лемковины), але тіж зо Словациі (Пряшівской Руси). Запрезентуют ся і гості, што пропаґуют лемківску літературну творчіст в чужых языках.

Другій ден тогорічной Лемківской Творчой Осени (17. жолтня/октобра) буде проходил в ґорлицкій Рускій Бурсі. Так само як в Креници, будут річницьовы доповіди, пак стріча з артистами. Оба дни завершыт артистичный проґрам.

Йосиф Сембратович

Митр. Йосиф Сембратович вродил ся 8. листопада/новембра 1821 р. в Креници. Походил з русиньской священничой родины о шляхетскых корінях. По скінчыню ґімназиі в Перемышли, од 1841 р. вчыл ся в богословскій семінариі в Відни. По рукоположыню в 1845 р. остал префектом перемышльской грекокатолицкой семінариі, але о рік, в 1846 р. вернул до Відня, жебы продолжати теолоґічны студиі, по котрых отримал званя доктора богословя, пак выполнял дальшы церковны адміністрацийны функциі, будучы пару років префектом львівской, а потім віденьской семінарий і выкладовцьом теолоґіі на Львівскым Університеті.

В 1865 р. хіротонізуваный, з титулярным званьом «єпископ назиянзеньскій», і закликаный до папской Конґреґациі Розпространіня Віры (лат. Congregatio de Propaganda Fide), одкале в 1866 р. был высланый до Константинополя, цілю основати уніятску семінарию для Болгариі (уж в 1865 р. враз з двома інчыма єпископами консекрувал уніятского владыку Рафаіла Попова), по чым вернул до материньской єпархіі в 1867 р., вызначеный через папу Пія ІХ апостольскым адміністратором, помагаючым старому перемышльскому єпископови Томі Поляньскому (родженому в Бортным на Лемковині, 1796-1869) адмініструвати єпархійом. По його смерти обнял перемышльску катедру, хоц лем на рік, бо в 1870 р. остал назначеный галицкым митрополитом, обнимаючы катедру во Львові.

Вчас свойой послугы, в 1865 р. посвятил угольный камін під будову креницкой церкви Богоявліня Господнього. Монументальный камінный храм был вознесеный цілю быти єпископском катедром для владыкы на обшыр Лемковины.

Вмер 23. жолтня/октобра 1900 р. з титулярным званьом єпископа Теодозийополіс. Похованый был на цмонтері Кампо дель Верано (Campo del Verano), а в 1973 р. його мощы перенесено до грекокатолицкого Собору св. Софіі в Римі.