«Говорить Пряшів» – пятниця, 20.00 год.

Днес рано посніжыло і на чужыні. Часы ся на тілько змінили, што тепер то уж не такє очывидне, же кєд зима, то така як ся приняло. Як лем кус сніг приде на західні земли, та як все службы зачудуваны, а люде бодай про аномалиі думают. Інакше є в Карпатах. Но, але то горы.

Чым ближе на схід, тым більше білого і векшый мороз. Але якоси так уж є, же тоты, што – повіджме сой так – наштоден жыют в зимовых обставинах, годны ліпше зиму зносити і ачий не нарікати.

Подібно, а може і так досправды є, што температура і климатичны завіруваня мают влияня на радийовый ефір і його засяг. Ци ліпше одберат як гріє, ци може як морозит? Не знам одповіди на тото, але з обсерваций сам можу речы, што коли хвиля ся мінят, то мі радийо дома зачынат тріщыти. А може то лем людскій, обычный спосіб на пояснюваня сой неправильности і того, же до фраса нам радийо не іде, коли наш облюбленый проґрам надают.

Кєд тым проґрамом може быти «Говорить Пряшів», так просиме слухати днешньой премєры. Днес тематично, до чого єм навязал пару рядків горі. В Перличці про велику зиму 1940 рока. Ту додам, што тота зима не затримала і збаламученых Лемків, якы писали ся на першу туру выіздів до Росиі. З оповідань бабы знам, што зима была порядна. Так і она в памяти записана як «велика».

Надале в Книжници.фм вершы Володислава Грабана. Нашы целебрити зосередят ся на целебриті родом з Підкарпатской Руси, русиньскым діячу, Александрі Ільницкым.