Перемовліня Петра Медвідя на Всезакарпатскым Зъізді Русинів Мукачево 26.10.2013.

Вельоважена презідія, вельоважены участникы Всезакарпатьского зъїзду, дамы і панове!

Дозвольте мі, жебы єм ся на самый перед подяковав за запрошіня на Вашу святкову подію, на котрій днесь можеме быти участны і таксамо Вас поздравив од Русинів Словакії.

Наш народ терпить єднов довгорічнов і важнов ранов. Тов ранов є, же вдяка історічным діям сьме розділены до дакілько держав і не маєме властной. Наслідкы такой раны на себе самособов не зохабили довго чекати. Проявлюють ся так, же хоць бісідуєме, же сьме єден народ, внутрі себе ся ділиме. Ділиме ся на гентых із Україны, на гентых із Польщі, Сербії… Якось у нас пропало чутя соналежности, рішаме лем тото, што маєме на очах мы, інше нас не інтересує. Лемже так ся не справують люди, котры бісідують, же суть єден народ. Так ся справують чуджі.

Кідь судили і катовали Русинів в Марамуреші за Австріо-Угорьской монархії, то предці не катовали гентых, але нас, Русинів. Кідь Підкаратя насилно по войні приєднали до Совєтьской Україны, то не приєднали гентых землю, але нашу землю, Русинів. Кідь насилно выселили Русинів з Лемковины, то не выселили гентых, але выселили нас, Русинів. Кідь збаламутили цілы села на Словакії і зробили тзв. оптації, то не збаламутили гентых, але нас, Русинів. Кідь не хоче Україна вызнати Русинів, то не вызнавать нелем гентых, але не вызнавать і мене.

Тото є соналежность, тото чутя бы в нас мало быти, бо сьме єден народ. Народ, то є єдно тіло. Вєдно дыхать, вєдно робить, вєдно жыє. Рука не може жыти сама, ани нога, ани голова. Зо жывота ся найвеце можеме тішыти, кідь є тіло ціле. Кідь не є хворе, не хыбує му ани рука, ани нога…

Мы не знаме, яка буде ґеополітічна сітуація за пару років, што буде з нами, ці стрітнеме ся під єднов стріхов в Европі. Але знаме, же перед нами суть многы невырішаны вопросы. Найважнішым є самособов вызнаня нашого народа на Україні, але потрібне є нам рішати і наше школство, медії, возроджіня… Чекать нас довгый маратон, жебы вырішати тоты діла. Лемже маратон мож біжати, лем кідь є тіло ціле і здорове. Зато на дразі к тым метам мусиме робити довєдна.

Надіям ся, же і тото позваня на зъїзд не є лем сімболічным, але же є зачатком новых одношінь і співпраці міджі нами.

Мукачево, 26-го октобра 2013 р.

Петро Медвідь, Пряшів

ТЕКСТ НАПИСАНИЙ В ПРЯШІВСКЫМ СТАНДАРДІ РУСИНЬСКОГО ЯЗЫКА